Teorię Wybitych okien opracowało w 1982 roku dwóch amerykańskich kryminologów James Q. Wilson i George L. Kelling zmieniając sposób myślenia w wymiarze znaczeń prawnych i podejścia do przestępczości. Kiedy w 1994 roku burmistrz Nowego Jorku wespół z Szefem policji Williamem Brattonem zadeklarowali, iż swoją walkę o uczynienia miasta Nowy Jork miejscem przyjaznym dla rodzin, zaczęli od zwalczania plagi graffiti w metrze i usunięcia prostytucji z Times Square, wywołało to falę pobłażliwego śmiechu. Kiedy zaś po kilku latach stosowanie podejścia ‘Zero tolerancji dla wszelkiego rodzaju przestępstw” spowodowało drastyczne zmniejszenie ilości morderstw, gwałtów i napadów, w kręgach opiniotwórczych Stanów Zjednoczonych rozpoczęła się dyskusja o bardziej uniwersalnym znaczeniu „Teorii Wybitych Okien”. (więcej…)
zaufanie
Samodzielność zawodowa – rozterki menadżera
W swoim pierwszym poście opisałem, jak w czterech obszarach menadżerowie mogą wspierać pracowników w osiąganiu większej samodzielności zawodowej. Jedną ze wskazówek było to, aby poprzez osobisty przykład i obecność na „gembie” pomagać pracownikom zrozumieć, że wszystkie nasze działania prowadzą do wzmocnienia kompetencyjnego i ich samodzielności i niezależności zawodowej (self-reliance). Aby osiągnąć wymierne efekty tych wysiłków, zakładamy, że pracownicy mają potrzebę, świadomość i siłę do zmienienia swojej sytuacji. To tworzy grunt do określenia wartościowego celu zawodowego. (więcej…)
